عشق مانا...! 

پرواز كن پرنده كوچكم پرواز كن
به مــــاوراي خيال پر بكش

اي لطيف ترين ابر؛ اي سپيد ترين كبوتر
بر فراز نسيم عشق بهشتي؛ از ستاره ها و سياره ها بگذر
از حزن و اندوه بگريز و بار ديگر پربكش

پرواز كن اي عزيزترين پرواز كن

تنها شاهد اشکهای شبانه ام

همين صفحه سفيد و جوهر سياه و نور ماه است

که زیباییش یاد آور تواست و دل گرفتگیش همچون من

هرگز نخواستم چشم نا محرم اين لحظه های آشنا

فرو ريختن اشک را بر گونه هايم ببيند

هميشه بالش سکوت را

زير سر هق هق تنهائيم گذاشتم

تا کسی صدای مرا نشنود

اما تو

تو که از گريه های پنهانی من با خبری

چه کنم؟

گاهی همين گريه های گهگاه

جای خالی تو را

در غربت عاشقانه هايم پر ميکند

...به نام آفریننده ی الفبای زندگی...

کاش هنــــــــوز.......

بچه بودیم از آسمان باران می آمد
بزرگ شده ایم از چشمهایمان می آید



بچه بودیم همه چشمای خیسمون رو میدیدن
بزرگ شدیم هیچکی نمیبینه



بچه بودیم تو جمع گریه می کردیم
بزرگ شدیم تو خلوت



بچه بودیم راحت دلمون نمی شکست
بزرگ شدیم خیلی آسون دلمون می شکنه



بچه بودیم همه رو 10 تا دوست داشتیم
بزرگ که شدیم بعضی ها رو هیچی
بعضی هارو کم و بعضی ها رو بی نهایت دوست داریم



بچه که بودیم قضاوت نمی کردیم و همه یکسان بودن
بزرگ که شدیم قضاوتهای درست و غلط باعث شد که
اندازه دوست داشتنمون تغییر کنه
کاش هنوزم همه رو
به اندازه همون بچگی ۱۰ تا دوست داشتیم



بچه که بودیم اگه با کسی
دعوا میکردیم ۱ ساعت بعد از یادمون میرفت
بزرگ که شدیم گاهی دعواهامون سالها تو یادمون مونده و آشتی نمی کنیم



بچه که بودیم بزرگترین آرزومون داشتن کوچکترین چیز بود
بزرگ که شدیم کوچکترین آرزومون داشتن بزرگترین چیزه
 


بچه که بودیم بچه بودیم
بزرگ که شدیم بزرگ که نشدیم هیچ؛
دیگه همون بچه هم نیستیم

***********

"نهایت عشق"

*******

دختره از پسره پرسيد من خوشگلم؟گفت نه

تمامی سدها را به بهانه تو خواهم شکست
تمامی راهها را هموار خواهم ساخت
به بهانه تو
دردم را گریه هایم را حبس می کنم در وجودم
به بهانه تو
تو را ،عشقم را، قلبم را دوست دارم
و با تو همه ترانه ها را خواهم سرود
و به امید روزی که لحظه های عاشقانه را
قاصدک خبر بیاورد
و تمامی کوچه های بن بست به پایان برسد
و آسمان پر ستاره خویشتن را به خورشید امیدوار کند
و تمامی شعر ها دوباره خوانده شود
در کنار خودت
آری هزاران بار می گویم
دوستت دارم
حتی بغضم را در آوازی گم می کنم
گریه هایم را تا بی نهایت در چشمانم اسیر
و خلوتم را به سراغ اشکهایم می برم
و گریه می کنم و تو را از خدا می خواهم
دوستت دارم
دوستت دارم